hurrengoa
kea saltzen peru almandoz   Ukaezina da gastronomiak azken urteotan aurrerapauso handiak eman dituela. Sukaldaritza idazkietan, fisika, kimika eta batzuetan alkimia ere diruditen kontzeptuak irakurtzen ditugu (eta batzuetan ulertu ere). Iraultza ezberdinak bizi izan ditu gastronomiak dastamenari, testurari eta jakiak aurkezteko moduari dagokionez. Hurrengo pausoa usaimenari dagokio. Kea, konbustio baten emaitza da, eta erregai batek isurtzen duen gasari ematen zaion izena. Aspaldidanik erabiltzen da kea gastronomian. Ehunka urteetan, kearen zapore astuna izan da janaria kontserbatu ahal izateko ordaindu beharreko prezioa. Egun ke zapore horri delicatessen kutsua hartzen diogu. Ardoak eta beste hainbat edari alkoholikok ere keari zor diote bere nortasuna. Ardoa gordetzeko erabiltzen diren kupelen barnealdeak adibidez kiskali egiten dira mahats zukuak ke zapore ttantta bat har dezan.

Gastronomian usaimenaren garaia dela esan dugu. Baina gas moduan iristen denez gure sudurrera zaila izaten da berehala zabaldu eta lausotzen den usainari eustea. Arrazoi horrexegatik, eta Alemaniatik ekarritako Volcano makinari esker, jakiek isurtzen duten usaina, biltzeko modua deskubritu dugu (konbustioaren kutsadura ekiditeko lurrinaz lortzen du usaina makina honek). Honi esker, aukera berriak zabaltzen dira. Jaki zehatz bat aukeratutako beste edozein usainaren konpainiaz aurkez daiteke, kontraste eta konbinazio berriak sortuaz. Askori, guzti hau, egungo gastronomiak kea saltzeko duen gaitasunaren adibide berri bat irudituko zaio. Zilegi da horrela pentsatzea, baina bestetik, sukaldaritzak esperimentaziorako eta jolaserako eskaintzen duen aukera eta aniztasunaren froga ere bada.

Amaitzeko, eta erretzea debekatua dagoen garai hauetan, bazkal ostea puru baten usainaz gozatu nahi duenak, aurretik aukeratutako puruaren keaz betetako poltsatxoa irekitzea besterik ez du.